ضعف اجماع نخبگان و پیامدهای آن برچرخه سیاست گذاری توسعه در ایران (برنامه های اول،دوم و سوم توسعه ج.ا. ایران)

اصولا موفقیت امر سیاست گذاری منوط به موفقیت در مراحل پنجگانه چرخه سیاست گذاری عمومی می باشد. با توجه به اهمیت مقوله برنامه ریزی توسعه این مقاله بدنبال بررسی ضعف اجماع نخبگان سیاسی در فرایند چرخه سیاست گذاری برنامه های توسعه بوده است.به عبارت دیگر به دنبال پاسخ به این سیوال بودیم که ضعف اجماع نخبگان در سطح حاکمیت چگونه بر سیاست گذاری برنامه های توسعه اول، دوم و سوم در جمهوری اسلامی ایران اثر گذاشته است؟ در پاسخ به این موارد این فرضیه برجسته شده است که ضعف اجماع نخبگان در سطح حاکمیت در سیاست گذاری برنامه های توسعه به دلیل فقربرنامه نویسی راهبردی بلند مدت سبب شکل گیری چرخه معیوب سیاست گذاری توسعه گردیده است و تحقق اهداف برنامه های توسعه را با چالش جدی مواجه کرده است .این مقاله با استفاده از روش توصیفی -تبیینی تلاش کرده است نشان دهد تا زمانی که اجماع لازم میان نخبگان در سطح حاکمیت در سیاست گذاری حول محور یک برنامه راهبردی بلند مدت برای توسعه با نظارت کامل در اجرا رخ ندهد چرخه معیوب سیاست گذاری اصلاح نمی گردد و درس گرفتن تجارب گذشته در این رابطه می تواند چراغ راهی باشد برای تحقق سند چشم انداز و برنامه های اقتصاد مقاومتی در آینده.‎