رابطه دولت و طبقه متوسط جدید در ایران پس از انقلاب اسلامی (1392-1384)

طبقه متوسط یکی از گروه های مهمی است که تحت تاثیر ماهیت رانتیری دولت ایران قرار داشته و آن طور که صاحب نظران همواره اعتقاد دارند، این طبقه است که حامل اصلی دموکراسی و توسعه سیاسی است. سیوال اصلی که این مقاله درصدد پاسخ به ان می باشد این است که روابط دولت و طبقه متوسط در فاصله میان سال های 1392-1384 چگونه بوده است؟ فرض اصلی و اساسی پژوهش این است که به واسطه وابستگی شدید دولت به درآمدهای نفتی و بی نیازی نسبی از جامعه، خواسته های طبقه متوسط به حاشیه رفته بود. نتایج تحقیق نشان می دهد، تاکید بر شعار عدالت در عرصه داخلی، به موازات کم توجهی به توسعه سیاسی و نهادهای مدنی و مواجهه مستقیم با افواج مردم، از مهم ترین رویکردهای دولت های نهم ودهم نسبت به طبقه متوسط بود.  بررسی شاخصه های تحقیق همچون حاکمیت قانون، فساد، آزادی مطبوعات، استقلال طبقات نشان می دهد که در این دوره تقاضاهای طبقه متوسط براورده نشده بود. روش تحقیق در این مقاله، توصیف-تحلیلی است و شیوه گردآوری داده ها، کتابخانه ای و از طریق فیش برداری صورت گرفته است.