بررسی رابطه ویژگی های شخصیت محمدرضا پهلوی و وابستگی در سیاست خارجی

بخش مهمی از علم سیاست به شناسایی رفتار و افکار انسان مربوط می شود. رهبران سیاسی به رغم مقام خود در جامعه، ویژگی های شخصیتی مختص به خود را دارند که می تواند پیامدهایی برای تصمیم گیری آنها در عرصه سیاست داشته باشد. از این رو لازم است برای فهم اقدامات و سرنوشت رهبران سیاسی، شخصیت آنان به دقت از دیدگاه های روانشناختی مورد واکاوی قرار گیرد این مقاله بدنبال پاسخ به این سیوال است که چگونه ویژگی های شخصیتی شاه در پیوند با سیاست خارجی او مبتنی بر وابستگی بوده است؟ روش تحقیق در این مقاله کیفی با رویکرد توصیفی-تاریخی است و داده های پژوهش به شیوه کتابخانه ای و از طریق فیش برداری جمع آوری شده است. بر اساس تحلیل رفتار متقابل اریک برن و بررسی سبک رشد شخصیتی محمد رضا پهلوی به نظر میرسد، نوع تربیت خانوادگی شاه مبتنی بر استبداد رضاشاهی از یک طرف و تنوع محیط های تربیتی محمدرضا از طرف دیگر باعث شده بود تا علاوه بر ظهور وابستگی در شخصیت او به روسای جمهوری امریکا به عنوان «پدر» نگاه کند. نتایج تحقیق نشان می دهد که به واسطه حضور رضاشاه به عنوان فردی قدرتمند در زندگی شخصی و سیاسی محمدرضاشاه، او هرگز نتوانست از سیطره روانی پدر خارج شود و در تعاملات سیاسی همواره بدنبال یک حامی بوده است..