نهضت آزادی در ایران پساانقلابی: تعارض منظومه های معنایی

نهضت آزادی یکی از تشکل های سیاسی تاثیرگذار در فرآیند انقلاب، که در مبارزه پارلمانتاریستی و مسالمت آمیز با رژیم پهلوی موثر بود، پس از انقلاب، با پذیرش وظیفه خطیر دولت موقت، نقش انتقال قدرت را ایفا کرد. اما در جریان تثبیت و تکوین ساختار قدرت حذف شد. این پژوهش با هدف بررسی علل اصلی ناکامی نهضت آزادی در فرایند ساخت قدرت در جمهوری اسلامی انجام شده است. یافته های این پژوهش حاکی از این است که عدم هم سویی میان دالهای مرکزی و منظومه های معنایی گفتمان نهضت آزادی با مبانی فکری و ایدیولوژی غالب، از یک سو، و از سویی دیگر، تنش و تضاد میان کنشگری محافظه کارانه نهضت آزادی در جایگاه دولت موقت، با روحیات انقلابی فضای ایران پساانقلابی، مهمترین علل ناکامی نهضت آزادی در فرایند ساخت و تکوین قدرت در جمهوری اسلامی بوده است. این تعارضات در پنج مولفه «شکل نظام سیاسی»، «مبانی مشروعیت»، «الگوی تعامل با غرب»، «ایرانیت و اسلامیت»، و «اندیشه اقتصادی» بررسی شده است. در این مقاله از روش کتابخانه ای برای گردآوری اطلاعات و از روش توصیفی و تحلیل گفتمانی نیز برای ارزیابی داده ها استفاده شده است.