اثر 8 هفته تمرینات پلایومتریک در آب و در خشکی برکوفتگی عضلانی و عملکرد شنای دختران شناگر نخبه

دف از انجام دادن این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین های پالیومتریک در آب و خشکی بر کوفتگی عضالنی و عملکرد شنای 100 متر کرال سینه دختران شناگر نخبه بود. آزمودنی های پژوهش حاضر را 26 شناگر دختر نخبه 17-15 ساله که عضو تیم های باشگاهی کرج و تهران بودند، سن 2/2±5/16 سال، وزن 11/6± 49 کیلوگرم، قد4/5 ± 159 سانتیمتر تشکیل می دادند که به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی تمرین های پالیومتریک در آب 10 نفر، تمرینات پالیومتریک در خشکی 10 نفر و یک گروه کنترل 6 نفر تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هفته ای دو جلسه به تمرین های پالیومتریک پرداختند و در عین حال تمرین های شنا خود را نیز داشتند. گروه کنترل نیز تنها به تمرین های شنا میپرداختند. پیش آزمون و پس آزمون رکورد شنای 100 متر نیز در هفته صفر و پایان هفته هشتم انجام پذیرفت. کوفتگی عضالنی نیز با مقیاس 7 ارزشی لیکرت در پایان هر هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور مقایسه داده ها در هر گروه از روش آماری تی همبسته، و تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و برای مقایسه داده بین گروه ها از روش آماری تی مستقل و ANOVA استفاده شد. نتایج نشان دادندکه استفاده از تمرین های پالیومتریک در دو گروه در آب و خشکی موجب بهبود معنی دار رکورد شنای 100 متر در شناگران می شود و بین این دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد؛ بنابراین آثار تمرینهای پالیومتریک در آب با تمرین های پالیومتریک درخشکی مشابهت دارد؛ گروهی که تمرین های پالیومتریک را در آب انجام دادند، کمتر بود؛ بنابراین شناگران میتوانند سرعت و توان انفجاری خود را با انجام تمرین ها توانی داخل آب و خارج آب افزایش دهند. اما به دلیل کاهش کوفتگی عضالنی نمی توان تمرین های پالیومتریک در آب را توصیه کرد.