اثربخشی گشتالت درمانی بر افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی های روان شناختی مثبت سالمندان

سالمندی یکی از مهمترین مراحل در دوران زندگی افراد است. با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان، وجود مداخلات آموزشی و درمانی که تاثیر معناداری بر بهزیستی روانشناختی سالمندان داشته باشد و امید به زندگی را در آنها افزایش دهد، امری ضروری به نظر می رسد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گشتالت درمانی بر افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی های روان شناختی مثبت سالمندان شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان بالای 60 سال شهر اصفهان بود. در ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس، دو مرکز از میان کانون بازنشستگان دبیران آموزش و پرورش انتخاب و بر اساس ملاک های واجد شرایطی، تعداد 40 سالمند به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به نسبت برابر (20 نفر) به صورت تصادفی جایگرین شدند. گروه آزمایش 11 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش گشتالت درمانی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها مقیاس های افسردگی سالمندان یاساویچ و همکاران، تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر، خودشناسی انسجامی قربانی و همکاران و ویژگی های روان شناختی مثبت رشید بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS نسخه 23 انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد گشتالت درمانی سبب بهبود افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی های روان شناختی مثبت سالمندان می شود (05/0p <). بر اساس یافته های این پژوهش می توان از گشتالت درمانی به عنوان یک الگوی کارآمد در مراکز مشاوره و روان درمانی جهت کاهش افسردگی و بهبود تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی های روان شناختی مثبت سالمندان استفاده نمود.