تدوین مدل مفهومی انرژی کارایی در حوزه ی شهرسازی مبتنی بر تجارب موفق جهانی

رشد روز افزون جمعیت شهری، پیشرفت تکنولوژی و گسترش وابستگی به اتومبیل معضلات زیست محیطی فراوانی را به همراه داشته است. به‌طوری‌که بخش اعظمی از انرژی جهانی در شهرها به مصرف می‌رسد و شهرها مسیول تولید 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی می‌باشند. در ارتباط با کاهش مصرف انرژی، در زمینه برنامه‌ریزی حمل‌ونقل و همچنین امور ساختمان و معماری، مطالعات و پژوهش‌هایی صورت گرفته و راهکارهای متعددی ارایه شده است اما در زمینه شهرسازی و انرژی مصرفی و راهکارهای برخورد با آن مطالعات چشم‌گیری صورت نگرفته و جای خالی این‌گونه مطالعات احساس می‌شود. چه‌بسا استفاده از اهداف و اصول تجارب اجرایی دیگر نقاط جهان، بتواند راه را برای پژوهش‌های کارامد در کشور، هموار کند. بنابراین در پژوهش پیش رو تلاش بر آن بوده تا با استفاده از تحلیل داده‌های ثانویه و اسناد، به درک درستی از یک مدل مفهومی با استفاده از پروژه‌های مهم اجرایی جهان در زمینه ی کارایی انرژی، برسد و خلا موجود در زمینه مطالعه پیش از اجرا و بهره گیری از تجربه و امکان مقایسه ادبیات مطالعات انجام شده در حوزه گسترده مربوط به تجارب جهانی و سنجش رابطه انرژی و پایداری برطرف گردد. با توجه به ماهیت کاربردی این تحقیق، روش مورداستفاده در آن به‌صورت توصیفی-تحلیلی است و برای داده‌پردازی و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به ترتیب از شیوه‌های اسنادی و تحلیل محتوا بهره جسته است. نتایج پژوهش حاکی از آنست که همکاری و مشارکت میان بخش دولتی و خصوصی در زمینه‌های مختلف نظیر برنامه ریزی، طراحی، سرمایه‌گذاری، مدیریت و غیره مشهود است. مشارکت ساکنین، آموزش، ارایه ی راهکارهایی برای کاهش تقاضای انرژی، حفاظت از منابع و استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر، کاهش پسماند، اختلاط کاربری و حمل ونقل عمومی از جمله اقدامات موثر در رسیدن به اهداف در این پروژه بوده است.