رابطه بین عمق دانش واژگانی و عملکرد گفتاری در زبان دوم با تکیه بر نقش میانجی گری نوع تکلیف

در اغلب مدل های ارایه شده در مورد تولید شفاهی زبان دوم، دانش واژگانی جایگاه ویژه ای دارد. مطالعات قبلی موید رابطه ای مثبت بین جنبه های مختلف دانش واژگانی و عملکرد یا توانش در مهارتهای زبان دوم من جمله مهارت گفتاری است. در عین حال یافته ها حاکی از نقش تعیین کننده نوع تکلیف بکارگرفته شده جهت سنجش عملکرد گفتاری با در نظر گرفتن یک یا چند جنبه از ابعاد دانش واژگانی است. هدف از پژوهش حاضر مطالعه رابطه بین عمق دانش واژگانی زبان آموزان انگلیسی و عملکرد گفتاری آنها با تکیه بر نقش میانجی گری نوع تکلیف بود. بدین منظور تعداد 102 نفر دانشجوی کارشناسی زبان انگلیسی انتخاب و «آزمون روابط واژگانی» جهت اندازه گیری عمق دانش واژگانی آنها به همرا تکالیف تمرین شده و بدون تمرین از سه نوع توصیفی، روایی و استدلالی جهت جمع آوری نمونه هایی از عملکرد گفتاری آنها مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های بدست آمده پس از پیاده شدن، از حیث معیارهای روانی، صحت، پیچیدگی دستوری و پیچیدگی واژگانی تحلیل شدند. مدل سازی صورت گرفته از طریق معادلات ساختاری حاکی از نبود رابطه علی بین عمق دانش واژگانی و هریک از جنبه های عملکرد گفتاری به واسطه تکالیف تمرین شده و بدون تمرین بود. با این وجود نتایج از حیث همبستگی بین روانی، صحت و پیچیدگی از یک سو و عمق دانش واژگانی از سوی دیگر در تکالیف مختلف پراکنده بود.