تحلیل گفتمان برابری و اشتغال از منظر دولت یازدهم

برابری، مفهومی چالشی در حوزه زنان و از تولیدات دوران مدرن است. وقوع مدرنیته، محور قرار گرفتن انسان و اهمیت یافتن آزادی و فردیت او، دستاویز زنان برای بهره بردن از ثمرات مدرنیته شده و جنبش احقاق حقوق زنان را ایجاد کرده است. از آنجا که شرایط نابرابر و محرومیت زنان از امکانات و فرصت ها مهم ترین دلیل فرودستی زنان قلمداد می شد، برابری تبدیل به اصلی ترین درخواست جنبش های زنان شد. راه یافتن این مفهوم در کشورهای غیرغربی بی توجه به مبانی زیربنایی این مفهوم و تعارض آن با فرهنگ و قومیت آنها، سبب ایجاد تعارضات و پیامدهای ناگواری در جریان خدمات‎رسانی به زنان شد. در جامعه ایرانی بیشترین میزان تاکید بر برابری در دولت اصلاحات و اکنون در زمان دولت اعتدال، در قالب اشتغال زنان است که نوعی بازگشت به عقب بدون توجه به پیامدهای حاصل از سیاست های دولت یازدهم را نشان می دهد. بررسی این روند از به شیوه تحلیل گفتمان تاریخی اجتماعی وداک، که شاخه ای از تحلیل گفتمان انتقادی است، انجام گرفته است. نتایج بیانگر آن است که اقدامات انجام شده در حوزه اشتغال زنان در دولت یازدهم، در راستای احیای مجدد مفهوم برابری به سبک و سیاقی است که در دولت اصلاحات ناتمام باقی ماند. به نظر می رسد اشتغال زنان بهترین و موجه‎ترین محمل جهت پیگیری مفهوم برابری در حوزه زنان و گام بعدی آن سهم خواهی در مناصب سیاسی است.