تبیین الگوی شناختی گردشگری روستایی با رویکرد منظر

روستا، محصول امتزاج عناصر طبیعی و مصنوع بر پایه معیشت است و از فرهنگی یکپارچه تبعیت می کند. شکل گیری ارگانیک خانه های روستایی با مصالح بوم آورد، در هر پهنه از جغرافیای ایران منجر به شکل گیری گستره وسیعی از مناظر روستایی از جنوب تا شمال و شرق تا غرب شده است، به گونه ای که می توان برای هریک ویژگی های متمایزی برشمرد که منجر به شناخت و ادراکی متفاوت از دیگری می شود. فرهنگ به عنوان مولفه ای غیرفیزیکی، با ایجاد تاثیرات فیزیکی در روستا، منجر به تنوع گسترده منظر روستا می شود. همچنین جغرافیای متنوع مانند پوشش گیاهی، جانوری و آب وهوا، تاثیر مستقیم بر شیوه زندگی روستاییان و سرزمین داشته و شکل منحصربه فردی از «منظر روستایی» را به وجود می آورند. اقتصاد گردشگری به عنوان مفهومی نوین در پایداری و گسترش روستاها، امروزه به یکی از مهم ترین مباحث مرتبط با مفهوم روستا بدل شده است. گردشگری روستایی با خوانش و تعمیق در فرایندهای منظر روستایی، به انتقال و گسترش تجربیات ادراکی ساکنین روستا به گردشگران، کمک می کند. این نوشتار درصدد است با معرفی وجوه متفاوت مفهوم روستا، به تبیین منظر روستایی -به عنوان نقطه اتصال طبیعت و زندگی اجتماعی- از نگاه گردشگری پرداخته و با ارایه الگویی شناختی، مهم ترین مولفه ها در شناخت گردشگری روستایی جهت آشنایی گردشگران را تعیین نماید.