سنجش غلظت جیوه در ماهی کپور معمولی و کاراس ساکن در تالاب انزلی و ارزیابی خطر سلامت انسان

ارزیابی مخاطره سلامتی در انسان به واسطه مصرف ماهی ها به دلیل افزایش غلظت آلاینده ها ضروری است. هدف از تحقیق حاضر تعیین غلظت جیوه در بافت خوراکی ماهیان کپور معمولی و کاراس ساکن در تالاب انزلی و ارزیابی خطر سلامتی بود.

روش ها:

 این تحقیق مقطعی در سال 1397 انجام شد. 10 نمونه از هر گونه از صیادان محلی خریداری شد. بافت عضله جدا و پس از هضم اسیدی، غلظت جیوه با استفاده از دستگاه کوره گرافیتی اندازه گیری شد. تعیین اختلاف غلظت جیوه بین گونه ها، مقایسه مقادیر جیوه با استانداردهای ملی و بین المللی و همبستگی بین غلظت جیوه با خصوصیات ریخت شناسی به ترتیب با استفاده از آزمون های t مستقل، t تک نمونه و همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد.

نتایج: 

میانگین و انحراف معیار غلظت های جیوه در عضله ماهی کپور معمولی و کاراس به ترتیب 16± 26 و 18± 32 میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک به دست آمد. غلظت جیوه دو گونه اختلاف معنی داری نداشت. همبستگی معنی داری بین غلظت جیوه با وزن و طول بدن ماهی مشاهده نشد. مقادیر جیوه کمتر از حدود مجاز ارایه شده توسط سازمان های ملی و بین المللی بودند. مقادیر شاخص خطر (HQ) برای کودکان و بزرگسالان در محدوده امن (1>HQ) بودند.

بحث و نتیجه گیری: 

خطری بالقوه برای سلامتی کودکان و بزرگسالان به واسطه مصرف این گونه ها وجود ندارد. به دلیل حضور انواع مختلف آلاینده ها در تالاب انزلی، پایش غلظت آن ها در انواع مختلف گونه های آبزی توصیه می شود.