بررسی حداکثر ظرفیت هوازی آتش نشانان شهر سبزوار با استفاده از آزمون پله

آتش نشانی جزء مشاغل خطرناکی است که افراد برای انجام فعالیت خود نیازمند انرژی و ظرفیت هوازی بالا هستند. این پژوهش با هدف تعیین حداکثر ظرفیت هوازی و عوامل مرتبط با آن با استفاده از آزمون پله در آتش نشانان شهر سبزوار انجام شد.

این مطالعه توصیفی -تحلیلی روی 55 آتش نشان بخش عملیاتی شهر سبزوار، در 5 پایگاه انجام شد. جمع آوری اطلاعات دموگرافیک افراد توسط پرسشنامه، اندازه گیری ظرفیت هوازی به کمک آزمون پله (روش Tuxworth و Shahnawaz) و نتایج حاصل از آزمون و پرسشنامه توسط نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون پیرسون و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: 

میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی در آتش نشانان مورد بررسی 253/0 ± 93/2 لیتر بر دقیقه بود. حداکثر ظرفیت هوازی در آتش نشانان مورد مطالعه بر اساس مقادیر معیار حداکثر ظرفیت هوازی در گروه های سنی 29-20، 39-30 و 49-40 در طبقه متوسط قرار گرفت. همچنین حداکثر ظرفیت هوازی با گروه سنی، قد، وزن، ورزش و BMI رابطه معنادار داشت (01/0<p)؛ ولی بین حداکثر ظرفیت هوازی با وضعیت تاهل، سابقه کار، شغل دوم، تحصیلات و مصرف سیگار رابطه معنادار مشاهده نشد (05/0>p).

بحث و نتیجه گیری:

 میانگین حداکثر ظرفیت هوازی، از مطالعات انجام شده در گروه های شغلی دیگر بیشتر؛ ولی از میانگین در آتش نشانان دیگر کمتر بود. از این رو توصیه می شود توان هوازی آن ها با برنامه منظم ورزشی و آمادگی جسمانی و کنترل وزن، افزایش یابد و معاینات قبل استخدام جهت اطمینان از آمادگی جسمانی متناسب با کار با دقت بیشتری انجام شود.