مدل یابی رابطه اهداف پیشرفت و باورهای انگیزشی با اهمال کاری تحصیلی : نقش میانجی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی

پژوهش حاضر با هدف مدل یابی بین اهداف پیشرفت، مولفه های باورهای انگیزشی (خودکارآمدی، ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان) و اهمال کاری تحصیلی با میانجی گری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی انجام شد. در مطالعه همبستگی حاضر، 382 دانشجو تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم تحقیقات، به پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم، اهداف پیشرفت میدلتن و میگلی و باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگرویت MSLQ  پاسخ دادند. در این مطالعه به منظور آزمون روابط ساختاری در مدل مفروض، از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری حداقل مجذورات جزیی با نرم افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که همه شاخص های برازندگی با داده های گردآوری شده برازش داشتند. همچنین یافته ها نشان داد که اثر مستقیم خودکارآمدی، اهداف تبحری و ارزش گذاری درونی بر اهمال کاری تحصیلی منفی و معنادار، اثر مستقیم اهداف اجتنابی، گرایشی و اضطراب امتحان بر اهمال کاری تحصیلی مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم باورهای انگیزشی و اهداف پیشرفت بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و اثر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با اهمال کاری تحصیلی معنادار بود. اثر غیرمستقیم باورهای انگیزشی و اهداف تبحری بر اهمال کاری تحصیلی به واسطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی معنادار ولی اثر غیرمستقیم اهداف گرایشی و اجتنابی بر اهمال کاری با میانجی گری راهبردهای خودتنظیمی معنادار نبود. در مجموع نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در پیش بینی اهمال کاری تحصیلی عوامل شناختی و انگیزشی نقش بسیار مهمی را بر عهده دارند و می توان با توجه به این عوامل راهکارهای مناسب برای کاهش اهمال کاری ارایه داد.