ارزیابی تنش اکسیژنی روی آسیب های بافت آبشش و طحال بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius)

ماهی آزاد دریایخزر یکی از با ارزش ترین ماهیان دریای خزر است و به دلیل بازارپسندی، شکل ظاهری و طعم گوشت از ارزش بالایی برخوردار است. این تحقیق به منظور تعیین اثر تنش های اکسیژنی روی آسیب شناسی بافتی آبشش و طحال بچه ماهی آزاد دریای خزر در مرکز تکثیر و پرورش آزاد ماهیان شهید باهنر کلاردشت در زمستان 1395 انجام شد. تعداد 210 قطعه بچه ماهی آزاد با میانگین وزنی 10±50 گرم به طور کاملا تصادفی انتخاب شدند و در مخازن مجهز به هواده و کپسول اکسیژن قرار گرفتند. ماهیان در 3 تیمار 1 یا هیپوکسی: 2 تا 3 میلی گرم در لیتر اکسیژن، 2 یا نرموکسی: 7 تا 8 میلی گرم در لیتر اکسیژن (شاهد یا اکسیژن آب مرکز) و 3 یا هایپراکسی: 12 تا 14 میلی گرم در لیتر اکسیژن تقسیم شدند و هر تیمار دارای سه تکرار بود. در پایان آزمایش نمونه برداری از آبشش و طحال جهت ارزیابی آسیب های وارد شده انجام گرفت. نمونه آبشش و طحال برای بررسی هیستوپاتولوژیک به پژوهشکده آبزی پروری آب  های داخلی- بندر انزلی انتقال داده شدند. نتایج بررسی اسلایدهای بافت آبشش و طحال نشان داد که علایم در همه تیمارها وجود دارد که این علایم شامل خونریزی، چماقی شدن یا پیچ خوردگی نوک لاملا، هایپرتروفی اپیتلیوم، هایپرپلازی موضعی و منتشر، نکروز، پرخونی، تلانژکتازی، به هم چسبیدگی لاملا و جدا شدن اپیتلیوم از لاملا در آبشش و پرخونی، نکروز، واکویله شدن سیتوپلاسم سلول ها، هموسیدرین و سینوزوییدها در طحال می باشد. در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که سطح اکسیژنی 7 تا 8 میلی گرم در لیتر، مطلوب ترین شرایط برای پرورش بچه ماهی آزاد دریای خزر می باشد.