بررسی مناطق مستعد خشکسالی در حوضه خلیج فارس با استفاده از شاخص های هواشناسی و هیدرولوژیکی

با تحلیل سوابق تاریخی پدیده خشکسالی و با تکیه بر آمار و اطلاعات موجود می توان دوره بازگشت های خشکسالی را برای مناطق مختلف برآورد کرد. با ایجاد طرح های آمادگی برای پدیده خشکسالی می توان مشکلات ناشی از خشکسالی را تا حد زیادی کاهش داد. فراوانی به همراه شدت، مدت و گستره از مهم ترین ویژگی های موردمطالعه در مطالعات مربوط به خشکسالی می باشند. هدف از این پژوهش محاسبه فراوانی های نسبی خشکسالی حوضه خلیج فارس با کمک شاخص خشکسالی تبخیر و تعرق بارش استانداردشده (SPETI) و تهیه نقشه فراوانی آن ها بود. بدین منظور از شاخص SPETI به عنوان شاخص منتخب جهت بررسی خشکسالی ها در 10 ایستگاه واقع در داخل و خارج از حوضه با طول دوره آماری مشترکyr 30 ساله (2017-1988) در چهار مقیاس 12 و 9 و 6 و month 3 استفاده شد. پس از بررسی نتایج خروجی فراوانی های نسبی خشکسالی در هر مقیاس استخراج و نقشه های آن ترسیم شدند. نمودارهای روند بارش و دما نشان داد که داده های سالانه بارش و دما به ترتیب روند کاهشی و افزایشی داشته که دما با 28% افزایش همراه بوده است؛ بنابراین نتایج نشان داد که شاخص SPETI در ارایه پدیده های خشکسالی با افزایش دما و کاهش بارش مواجه بوده است. لذا این ایستگاه ها به عنوان ایستگاه با پتانسیل حساسیت به خشکسالی معرفی می گردند.