مقایسه روش های مختلف تخمین تراوایی از نگاره های چاه در یکی از میادین گازی ایران

تحلیل و توصیف پارامتر های مخزنی از اهداف اصلی جهت توسعه مناسب مخازن هیدروکربوری است. تراوایی یکی از شاخص ترین پارامتر های مخزنی است که اهمیت ویژه ای دارد. در اکثر چاه ها به علت مشکلاتی از جمله هزینه های بالا، مغزه گیری و چاه آزمایی جهت تعیین تراوایی انجام نمی گیرد. باتوجه به اینکه نگاره ها در اکثریت چاه های یک میدان موجودند، بنابراین یافتن راه هایی برای محاسبه تراوایی از نگاره ها اهمیت بالایی دارد. در این پژوهش، برای چاه A یکی از میادین گازی ایران، تراوایی از روش های خوشه بندی چند تفکیکی بر پایه گراف Multi-resolution graph-based Clustering (MRGC)، روش تیمور-کوتس و روش Schlumberger-Doll-Research (SDR) از نگاره Nuclear Magnetic Resonance (NMR) تخمین زده شد و با تراوایی حاصل از آنالیز مغزه در چاه مورد نظر مقایسه شدند. تراوایی تخمین زده شده به روش MRGC دارای بیشترین ضریب همبستگی (85 درصد) با تراوایی حاصل از آنالیز مغزه، به عنوان بهترین روش جهت تخمین تراوایی در این میدان معرفی می شود. مقدار ضریب همبستگی بین تراوایی مغزه و تراوایی محاسبه شده از روش SDR با 64 درصد و روش تیمور-کوتس 48 درصد محاسبه شد.