تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر تنظیم شناختی هیجان در دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

با توجه به نقش محوری تنظیم شناختی هیجان در حفظ و تشدید نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی، لزوم ارایه خدمات حرفه ای روانشناختی به بیماران مبتلا به اضطراب اجتماعی ضروری به نظر میرسد. لذا، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر تنظیم شناختی هیجان دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد.

این پژوهش، آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیه دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز در سال تحصیلی 99-1398 بود که 30 دانشجو که مطابق با نمره برش باالی 16 در پرسشنامه فوبی اجتماعی Connor و همکاران (2000) تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی را دریافت کردند، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان Garnefski و همکاران (2001) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند و پس از اتمام هشت جلسه رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی در گروه آزمایش، مجددا پرسشنامه مذکور به عنوان پس آزمون در گروه ها تکمیل شد. ضمن اینکه گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره تحلیل شدند.

بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0=p)چنانچه مداخله مذکور باعث کاهش استفاده از راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و افزایش به کارگیری راهبردهای مثبت در گروه آزمایش شد.

با توجه به تاثیر مثبت رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر کاهش استفاده از راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و افزایش به کارگیری راهبردهای مثبت توسط دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، استفاده از این روش درمانی در دانشگاه ها توصیه میشود.