بررسی راهکارهای بهینه سازی سامانه های گرمایشی ایستا در رسیدن به معماری پایدار

هرچند امروزه مبحث پایداری مورد توجه معماران و شهرسازان قرار گرفته است، اما مشاهده اجمالی معماری عصر حاضر نشان میدهد در عمل، ساختمانها با تکیه بر توان تکنولوژی به دنبال رفع نیازهای انسان هستند و قابلیتهای اقلیم و محیط زیست در رفع نیازهای انسانی در احداث بناها مغفول مانده است. لذا در این پژوهش با توجه به نقش سامانه های ایستا در کاهش مصرف انرژی که عمده هدف معماری پایدار میباشد و همچنین تلاش در جهت تطبیق معماری با اقلیم منطقه، با تکیه بر منابع کتابخانه ای و اسنادی به معرفی این سامانه ها پرداخته و با محدود کردن پژوهش به متداولترین سامانه های گرمایشی ایستا  پنجره آفتابی، دیوار ترومب و گلخانه، مزایا و معایب آنها را مورد بررسی قرار داده است. از آنجایی که معایب و محدودیتهای این سامانه ها سبب کاهش اقبال در استفاده از آنها به عنوان سیستم های پایدار و دوستدار محیط زیست میشود، تالش در جهت رفع آنها میتواند نقش موثری در ترغیب طراحان و کارفرمایان در بکارگیری این سامانه ها داشته باشد. لذا در ادامه به روش تحلیلی-اسنادی به ارایه راهکارهایی در جهت رفع محدودیتها و بکارگیری گسترده تر آنها پرداخته است. یافته های پژوهش نشان میدهد، میتوان به روش های مختلف از جمله، ترکیب سیستمها، استفاده از مصالح نوین و همچنین خالقیت در طراحی و قابلیت بخشی به فضاهای موجود در بنا، راهکارهایی در جهت بهینه سازی و بکارگیری عامتر این سامانه ها ارایه نمود.