تحلیل جامعه شناختی رابطه وضعیت شهروندی فرهنگی و فرهنگ شهروندی با سبک زندگی سلامت زیست محیطی (مورد مطالعه: شهروندان استان همدان)

سبک زندگی زیست محیطی به سبک زندگی گفته می شود که با اجتناب از آسیب زدن به محیط زیست و جلوگیری از مشکلات زیست محیطی، تضمین کننده حد بالای سلامت محیط زیست باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان دو متغیر شهروندی فرهنگی و فرهنگ شهروندی با سبک زندگی سلامت زیست محیطی در بین شهروندان 18- 70 سال ساکن در شهرهای ملایر، همدان و نهاوند (574477 نفر) انجام شده است. چارچوب نظری این پژوهش از رهیافت ترکیبی از حوزه ها و مبانی نظری مرتبط با نظریات جامعه شناسانی مانند بک، هابرماس، گیدنز، تومه و کاستلز، بوردیو است. تحقیق به روش کمی و با استفاده از راهبرد پیمایش از نوع توصیفی و همبستگی و از ابزار پرسشنامه استاندارد شده (سبک زندگی زیست محیطی) و خود محقق ساخته (فرهنگ شهروندی و شهروندی فرهنگی) به اجرا درآمدهاست. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر با 660 نفر و نمونه ها به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و تصادفی ساده انتخاب شده اند. نتایج توصیفی نشان می دهد که شهروندان در سطح متوسط (50/115) برخوردار از سبک زندگی سلامت زیست محیطی، در سطح متوسط از فرهنگ شهروندی (34/70) و متوسط روبه بالا از شهروندی فرهنگی (66/34) برخوردارند.نتایج آزمون همبستگی نشان از معنادار بودن رابطه بین فرهنگ شهروندی (26/0) و شهروندی فرهنگی (31/0) با سبک زندگی سلامت زیست محیطی دارد. نتایج رگرسیونی حاکی از آن است که از بین متغیرهای مستقل ابعاد فرهنگ شهروندی (تمایل به انجام تعهدات شهروندی و آگاهی از حقوق شهروندی) و ابعاد شهروندی فرهنگی (پذیرش تنوعات فرهنگی و گرایش ها فرهنگی)، متغیرهای پذیرش تنوعات فرهنگی با مقدار بتای (39/0)، انجام تعهدات شهروندی (36/0)، بیش ترین سهم را در تبیین متغیر وابسته داشته اند. معادله پیش بینی سبک زندگی زیست محیطی می تواند 3/30 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین کند.بر اساس نتایج، ارتقاء و تقویت فرهنگ شهروندی و شهروندی فرهنگی به گسترش سبک زندگی سلامت زیست محیطی در جامعه منجر می شود.