مطالعه مقایسه ای مولفه های موثر بر سبک زندگی کارگران (مطالعه موردی: کارگران اتوبوسرانی شهرداری تهران)

برای فهمیدن اینکه جامعه ای خاص چون جامعه کارگری،چگونه زندگی می کنند،چگونه به دنی انگاه می کنند،چگونه در میان فرصتهایی که اطرافشان وجود دارد دست به انتخاب می زنند، بایدبه مطالعه در حوزه سبک زندگی دست زد.هدف پژوهش حاضر مطالعه عوامل موثر بر سبک زندگی کارگران بوده است. جهت چارچوب نظری از نظریات سبک زندگی و نظریات نسلی مانهایم و بوردیو استفاده شده است. جامعه آماری کارگران شاغل در اتوبوسرانی تهران در سال 1396 می باشندتعداد نمونه جامعه آماری 366 نفراست. اعتبار پرسشنامه حاضر از نوع محتوایی و اعتبار سازه آن توسط معادلات ساختاری انجام شده است، پایایی ابزار پژوهش دارای آلفای کرونباخ بالای 7/0 باشد. جهت تجزیه تحلیل پژوهش از آماره های توصیفی و آزمون های استنباطی استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که نمرات عوامل مصرف فرهنگی، مدیریت بدن و مصرف مادی با جنسیت کارگران دارای تفاوت معنادارمی باشد، بالاترین میانگین نمرات عوامل موثر در سبک زندگی مربوط به مولفه رفتار سیاسی در مردان و مولفه مدیریت بدن در زنان به دست آمده است. بیشترین اثر عوامل سبک زندگی با توجه به نسل های مختلف سبک زندگی کارگران، اثر مصرف مادی (5/18%) است و به ترتیب عامل مدیریت بدن (6/12%)، رفتار سیاسی (6%)، فعالیت اوقات فراغت (8/0%) و مصرف فرهنگی (6/0%) است. بیشترین تغییر واریانس نمرات در بین کارگران با دهه سنی 30 تا 40 ساله در مولفه رفتار سیاسی است و کمترین میانگین نمرات مربوط به کارگران در دهه سنی 51-60 ساله در مولفه مصرف مادی است. درنتیجه با توجه به تغییرات محیطی در نوع زندگی امروزی نتیجه می شود که کارگران جوان تر را بیشتر با مسایل فراغتی و مصارف مادی آشنا نموده و کارگران مسن تر را به رفتارهای سیاسی آگاه نماییم.