بررسی اثر بیوچار و همزیستی میکوریز در کاهش اثرات تنش آبی در ذرت (.Zea mays L)

بمنظور بررسی اثرات بیوچار و قارچ میکوریزا بر کاهش تنش آبی در گیاه ذرت، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 9495 در مرکز تحقیقات کشاورزی استان مرکزی اجرا شد. فاکتور اصلی شامل دو سطح آبیاری (تنش و آبیاری نرمال)، فاکتور فرعی شامل چهار سطح کاربرد بیوچار (شاهد، 7، 14 و 21 تن در هکتار) و فاکتور فرعی فرعی شامل قارچ میکوریزا (بدون قارچ و کاربرد قارچ میکوریزا) بود. نتایج نشان داد تنش آب روی تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه و محتوای کلروفیل a اثر معنی داری داشت. کاربرد بیوچار روی وزن هزار دانه و محتوای کلروفیل a و b اثر معنی داری نداشت اما روی باقی صفات اثر معنی دار داشت و در سطح کاربرد 14 تن در هکتار بیوچار موجب افزایش 1.31 تن در هکتار عملکرد دانه در مقایسه با شاهد شد. قارچ میکوریزا اثر معنی داری بر تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد نهایی دانه و شاخص برداشت داشت و موجب افزایش 3.8، 3.9، 7 و 11.8 درصدی آنها به ترتیب شد. در حالت تنش و کاربرد 7 تن در هکتار بیوچار موجب افزایش 10.8 درصدی وزن هزاردانه نسبت به شاهد شد. برهمکنش تنش و قارچ بر تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال، عملکرد نهایی دانه و شاخص برداشت اثر معنی دار داشت و برهمکنش بیوچار و قارچ تنها روی تعداد ردیف بلال اثر معنی دار داشت. برهمکنش تنش، بیوچار و قارچ روی تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه و عملکرد دانه اثر معنی دار داشت. کاربرد 14 تن در هکتار بیوچار بیشترین تاثیر را بر تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در بلال، عملکرد نهایی دانه و شاخص برداشت داشت. در حالت تنش، بیشترین عملکرد دانه با میانگین 13.87 تن در هکتار با کاربرد 14 تن در هکتار بیوچار بدست آمد.