ارزیابی واکنش برخی ژنوتیپ های برنج (.Oryza sativa L) به تنش شوری در مرحله گیاهچه ای

برنج از مهم ترین محصولات کشاورزی ایران و جهان است و شوری یک عامل محدود کننده مهم در تولید این محصول است. در این آزمایش 11 ژنوتیپ برنج به صورت کرت های خرده شده در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در تابستان 1391 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج، انجام گرفت. کرت اصلی تنش شوری در 4 سطح (0، 44، 88 و 132 میلی مولار) و کرت فرعی شامل 11 ژنوتیپ برنج (غریب، محلی یاسوج، چمپا و شهری لوداب، 304، لنجان عسکری، کامفیروز، دم سیاه ممسنی، موسی طارم، حسن سرایی و دولار) بود. صفات مورد ارزیابی شامل شاخص های فلورسانس کلروفیل (به ترتیب F0 ، Fm ، Fv و Fv/Fm)، سبزینگی، قندهای محلول، پرولین و پروتئین برگ و عملکرد دانه بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که صفات شاخص های فلورسانس کلروفیل (به ترتیب F0 ، Fm ، Fv و Fv/Fm)، سبزینگی، قندهای محلول، پرولین و پروتئین برگ تحت تاثیر اثر متقابل شوری و ژنوتیپ قرار گرفتند. با افزایش شدت تنش، تجمع پرولین، پروتئین و قندهای محلول برگ در گیاهان تحت سطوح شوری افزایش یافت، ولی ژنوتیپ ها از این نظر با هم اختلاف داشتند. افزایش سطح تنش شوری سبب کاهش محتوای نسبی کلروفیل و عملکرد دانه گردید. مقایسه میانگین های ژنوتیپ های برنج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه مربوط به ژنوتیپ لنجان عسکری و کمترین آن به ژنوتیپ دولار تعلق داشت. در تجزیه خوشه ای با روش حداقل واریانس وارد در شرایط تنش شوری، ژنوتیپ ها در 4 گروه قرار گرفتند و بالاترین فاصله ژنتیکی بین خوشه اول و چهارم مشاهده شد که می توان از ژنوتیپ های این دو خوشه برای برنامه اصلاحی مثل هتروزیس و تفکیک متجاوز استفاده کرد.