مقایسه شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با و بدون بی اختیاری استرسی ادراری

بی اختیاری ادراری از تظاهرات بالینی ناپایداری عضلات کف لگن است. از آنجایی که این عضلات بخشی از مجموعه عضلات مرکزی بدن بوده و در برقراری ثبات و تعادل نقش دارد، احتمال برهم خوردن تعادل در افراد با اختلالات عملکردی این عضلات مطرح شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با و بدون بی اختیاری استرسی ادراری طراحی و اجرا شد.

مطالعه حاضر بر روی 15 زن با بی اختیاری استرسی ادراری و 15 زن بدون این عارضه انجام گرفت. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی، شاخص های تعادل از جمله زمان رسیدن به پایداری، میزان بار اعمالی حین فرود و نیروهای عکس العمل حین راه رفتن با استفاده از دستگاه صفحه نیرو اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی مستقل با سطح آلفای 0/05 استفاده شد.

طول مسیر مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی (0/004=p) و جانبی (0/002=p)، سرعت مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی (0/004=p)، و جانبی (0/002=p) طول کل مسیر طی شده مرکز فشار (0/003=p) با چشم باز در زنان با و بدون بی اختیاری ادراری اختلاف معناداری داشت. تمامی شاخص های تعادل ایستا با چشم بسته به طور معناداری بین دو گروه متفاوت بود (0/05>p). در زمان رسیدن به پایداری راستای عمودی (0/001=p)، قدامی-داخلی (0/008=p) و جانبی (0/044=p) به طور معناداری در گروه بدون بی اختیاری ادرای کمتر بود.

بر اساس یافته های مطالعه حاضر، تقریبا تمامی شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با بی اختیاری استرسی ادراری ضعیف تر از زنان بدون این عارضه بود. می توان نتیجه گرفت که عضلات کف لگن به عنوان بخشی از عضلات مرکزی بدن، نقش مهمی در برقراری ثبات پوسچرال دارند.