محیط های تمرینی مختلف چه تاثیری بر تراکم استخوان فمور زنان پریمنوپوز دارند؟

با توجه به اینکه حفظ سطح بهینه تراکم معدنی استخوان در طی دوران پریمنوپوز در کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان و شکستگیهای متعاقب آن در دوران پست منوپوز مهم میباشد، هدف از انجام مطالعه حاضر، اثر محیط های تمرینی مختلف بر تراکم استخوان ران زنان پریمنوپوز بود. در این تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، 40 زن پریمنوپوز 40 تا 45 سال در چهار گروه 10 نفره (گروه تمرین در آب، خشکی، ترکیبی و کنترل) تقسیم شدند. گروه های تمرینی 12 هفته فعالیت ورزشی سه بار در هفته و هر جلسه 70 دقیقه انجام دادند. تراکم استخوان ران آزمودنیها قبل و پس از 12 هفته توسط دستگاه سنجش تراکم استخوان دگزا مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبیLSD در سطح معناداری 05/0≥P ،با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. تراکم استخوان ران در گروه تمرین ترکیبی افزایش معناداری نشان داد (05/0>P) لیکن در گروه کنترل افت دانسیته استخوان مشاهده شد (05/0>P). تراکم استخوان کل هیپ و گردن فمور در گروه تمرین در آب، گروه تمرین در خشکی و گروه تمرین ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل اختالف آماری نشان داد (05/0>P).با توجه به اینکه تفاوت در بین گروه های تمرینی در محیط آب و خشکی مشاهده نشد، تمرین در هر محیطی به زنان پریمنوپوز توصیه میشود. زیرا تمرینات تحمیل وزن در هر سه نوع محیط تمرینی باعث جلوگیری از پیشروی کاهش تراکم استخوان در سنین پریمنوپوز، میشود.