تجربه زیسته پرستاران بخش کرونا از دیسترس اخلاقی در حین انجام وظیفه سازمانی

در میان افراد شاغل در بخش سلامت، پرستاران بیش ترین تعداد را به خود اختصاص داده اند و  به دلیل ارتباط مستقیم پرستار با بیمار، این حرفه از اهمیت خاصی بر خوردار است. هدف از این پژوهش، فهم تجربه زیسته پرستاران بخش کرونا از دیسترس (در هم تنیدگی) اخلاقی در بین پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در بخش بیماران کرونایی سال 1399 در شهر زاهدان است.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از جهت شیوه گردآوری داده ها به صورت کیفی با مصاحبه نیمه ساختاریافته و به شیوه بررسی تجربه زیسته افراد (پدیدارشناسی) است. از این رو با 22 نفر پرستار بخش کرونا مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته به مدت 30 تا 70 دقیقه انجام شد. سپس داده های کیفی از مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با مشارکت کنندگان به دست آمد. داده های این مطالعه کیفی به روش تحلیل مضمون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

در این پژوهش برای مضمون دیسترس اخلاقی سه مفهوم  1) خطاها، 2) عدم رعایت اصول اخلاقی و 3) تخصیص نامناسب مسئولیت ها و صلاحیت ها به دست آمده است.

در نهایت مفاهیم به دست آمده سه پیامد منفی فردی با کدهای دیسترس و شکست بی هویتی، بی انگیزگی، سرخوردگی،کاهش اعتماد به نفس، پیامد منفی اجتماعی با کدهای کاهش رفاه و بروز مشکلات عاطفی،  ظهور آسیب های اجتماعی و روحی، بروز خطای هاله ای و کلیشه ای، پیامد منفی سازمانی با کدهای ناکارآمدی سیستم، تعهد کمتر، دلسرد شدن و ترک سازمان، کاهش بهره وری، کاهش کیفیت و کمیت خدمات را به دنبال دارند.