پایش سکوت سازمانی پرستاران و بازنمائی نقش عوامل مدیریتی و شخصیتی بر آن

سکوت در فرهنگ ایران نشان دهنده رضایت است اما در سازمان ها و بویژه سازمان های  بهداشتی و درمانی  سکوت نشان دهنده رضایت نیست بلکه برعکس بیانگر نوعی اعتراض خاموش است.

هدف این تحقیق بررسی نوع تاثیر عوامل مدیریتی بر سکوت سازمانی و نیز بررسی نقش شحصیت پرستاران در تعدیل رابطه است به همین دلیل علاوه بر پایش سکوت سازمانی پرستاران، چگونگی ایفای نقش عوامل مدیریتی و شخصیتی مورد ارزیابی قرار می گیرد.

برای پاسخ به سوال تحقیق با مرور مبانی نظری مدلی مفهومی پیشنهاد شد برای آزمون مدل، پرستاران خراسان شمالی به عنوان جامعه تحقیق تعریف شدند از بین 1000 نفر جامعه آماری 240 نفر به عنوان نمونه انتحاب شدند. پرسشنامه های استاندارد تحقیق  پس از اثبات روایی و پایایی به شیوه تحلیل عاملی، به شیوه خوشه ای بین جامعه تحقیق توزیع شد.. داده ها با استفاده معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل نسخه 8 و با روش spmls مورد آزمون واقع شدند.

یافته ها: 

تحقیق نشان داد نمره سکوت سازمانی در بین پرستاران 28/4  از 5 است که نشاندهنده شدت بسیار زیاد است. همچنین آشکار شد که عوامل مدیریتی (مکانیکی بودن ساختارها و کارمدار بودن نوع رهبری) در این سکوت نقش داشته اند و عوامل شخصیتی شدت اثر عوامل مدیریتی بر سکوت سازمانی پرستاران را تحت تاثیر قرار داده است. از بین عوامل مختلف پنج گانه شخصیتی دو عامل وظیفه شناسی و سازگاری با افزایش بیش از 3 واحدی بارعاملی بیشترین اثر را بر رابطه بین عوامل مدیریتی و سکوت سازمانی داشت.

برابر با یافته های این تحقیق برای کاهش سکوت سازمانی پرستاران باید ساختارهای نظام بهداشت و درمان  منعطف شده و شیوه مدیریت در بیمارستانها به سمت منابع انسانی منعطف گردند.