رابطه بین شاخص توده بدنی و شیوع پوسیدگی (DMFT) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 98-1397

پوسیدگی دندان، شایعترین بیماری مزمن و یک مشکل عمده سلامتی در کشورهای درحال توسعه محسوب می شود. از مهم ترین علل پوسیدگی دندان، مصرف بیش از حد کربوهیدرات ها است که مهمترین عامل چاقی نیز می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی پوسیدگی دندانی (براساس معیار  DMFT) و ارتباط آن  با شاخص توده بدنی (BMI) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 98-1397 بود.

این مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده و تعداد 382 دانشجو با روش نمونه گیری سهمیه ای (Quota sampling) مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها به کمک پرسشنامه ای حاوی سوالاتی در مورد اطلاعات دموگرافیک، عادات غذایی و عادات بهداشتی دانشجویان جمع آوری گردید. معاینه بالینی جهت بررسی وضعیت سلامت دهان و محاسبه DMFT صورت گرفت. با اندازه گیری قد و وزن هر دانشجو،BMI  شرکت کنندگان محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (نسخه 21) استفاده شد.

2/38 درصد دانشجویان مذکر با میانگین سنی 9/1±56/20 سال و 8/61 درصد افراد مونث با میانگین سنی 2/2±59/20 سال بودند. میانگین شاخص DMFT در دانشجویان، 3/3±6/6 عدد دندان بود. میانگین BMI دانشجویان  kg/m2 3/3±7/22 بود. 3/0 درصد افراد دارای کمبود وزن شدید، 4/8 درصد کمبود وزن، 6/68 درصد نرمال، 4/20 درصد دارای اضافه وزن، 1/2 درصد چاقی کلاس 1 و 3/0 درصد چاقی کلاس 2 بودند. رابطه بین DMFT و BMI از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.299).

نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد رابطه بین DMFT و BMI معنی دار نبوده که این امر نشان دهنده مستقل بودن این دو شاخص از همدیگر است.