مقایسه توانایی خواندن دانشجویان دختر و پسر رشته مهندسی با استفاده از تمرین های ویژه سطح و خودارزیابی بر اساس CEFR و DIALANG

هدف از این پژوهش عبارت است از تعیین سطح مهارت خواندن دانشجویان دختر و پسرمهندسی بر اساس CEFR و مقایسه سطح مهارت خواندن آنها در شبکه خودارزیابی DIALANG و شبکه خودارزیابی CEFR با سطح آنها بر اساس عملکرد ایشان در نمونه تمرین های مهارت خواندن. این پژوهش با مطالعه بر روی 162 دانشجوی دختر و پسر که در مقطع کارشناسی در دانشگاه علم و صنعت ایران مشغول به تحصیل بودند انجام پذیرفت. سپس از شبکه های خودارزیابی DIALANG و CEFR و چهار نمونه تمرین مهارت خواندن در چهار سطح A2، B1، B2 و C1 بر روی شرکت کنندگان در این پژوهش استفاده گردید. با در نظر گرفتن عملکرد فراگیران در نمونه تمرین های مهارت خواندن، نتایج نشان دادند که دانشجویان دخترمهندسی عملکرد بهتری نسبت به دانشجویان پسر داشته اند، البته لازم به ذکر است که تعداد قابل توجهی از فراگیران از هر دو گروه (حدود %40) زیر سطح B1 بوده اند. علاوه بر این، چون هر دو گروه از فراگیران توانایی خواندن خود را پایین تر از شبکه های DIALANG و CEFR ارزیابی کرده بودند، خودارزیابی آنها دقیقا مرتبط با عملکردشان در تمرین های مهارت خواندن نبوده است. با این وجود بالاترین تطابق مربوط به ارزیابی فراگیران دختر در شبکه DIALANG بوده است.