قواعد حاکم بر ورشکستگی شرکت های تجارتی از منظر حمایت از نیروی کار

شرکت تجارتی تامین کننده ی نیازهای امروز و فردای کارکنان خود می باشد. از این رو حفظ حیات شرکت از اهمیت فزآینده ای برای کارکنان آن برخوردار است. لیکن در برخی مواقع ورشکستگی شرکت و ورود آن به فرآیند تصفیه امری ناگزیر است. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-توصیفی و به صورت تطبیقی به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی می باشد که مقررات حاکم بر ورشکستگی شرکتهای تجارتی ایران چه حمایت هایی از نیروی کار ارایه داده است و ابزارهای حمایتی موجود تا چه میزان کارآمد می باشند. نتایج پژوهش نشان داده است که نظام حقوقی ایران در مقایسه با کشورهای فرانسه و بریتانیا از مقررات ضعیفی در خصوص پیشگیری از وقوع ورشکستگی شرکتهای تجارتی و حفظ موقعیت شغلی کارکنان برخوردار بوده و سازوکارهای حمایتی از مطالبات کارکنان نیز (مانند ممتاز تلقی کردن مطالبات کارکنان) غیرموثر و ناکارآمد می باشد. از این رو ضرورت داشته که در مقررات جدید قانون تجارت ضمن تقویت ابزار حمایتی حق تقدم کارکنان در وصول مطالباتشان، یک صندوق حمایتی بیمه ای بر اساس مصالح اجتماعی در این رابطه پیش بینی گردد.