اکسیم زدایی کاتالیستی اکسیم ها به وسیله PIDA در حضور Mn (TPP) OAc

منگنز را بیش تر در مرکز واکنش های آنزیمی همانند سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و فرایندهای پیچیده فوتو سامانه محرک اکسیژن، می توان یافت. برای دستیابی به مکانیسم عملکرد این آنزیم ها، گونه های گسترده ای از کمپلکس های منگنز مانند منگنز پورفیرین ها توسعه یافته اند که این کمپلکس ها گونه های فعال مانند سیتو کروم P-450  می باشند. منگنز پورفیرین ها و چندین متالوپورفیرین دیگر، به طور ویژه سامانه های Fe و Cr، به طور گسترده به عنوان کاتالیست در اپوکسایش آلکن ها، هیدروکسیلاسیون آلکان ها، کربونیل زدایی اسیدهای کربوکسیلیک، آروماتیزه کردن 1و4 دی هیدروپیریدین ها و اکسایش سولفیدها به کارگرفته شده اند. در این واکنش ها، اکسیدان های متنوعی مانند یدوسیل آرن ها، آلکیل هیدروپراکسیدها، پر اسیدها، پریدات ها، هیدروژن پراکسید و هیپوکلرید استفاده شده است.  در این مطالعه یک روش موثر ازاکسیم زدایی اکسیم ها به وسیله فنیل یدین دی استات (PIDA ; PhI(OAc)2) در حضور منگنز (III) مزو تترا فنیل پورفیرین استات (Mn(TPP)OAc) و ایمیدازول در دمای اتاق معرفی شده است. بر اساس مطالعه های انجام شده به کمک طیف سنجی الکترونی، یک گونه حد واسط منگنز اکسو (Mn=O) در این واکنش ها پیشنهاد شده است. اگر چه اثرهای فضایی واکنشگرهای به کار رفته (اکسیم ها) در میزان فرآورده های تولیدی و زمان انجام واکنش ها دارای اهمیت بسیار است، شاهدهای به دست آمده نیز دلالت بر اهمیت اثرهای الکترونی دارد، به طوری که واکنشگرهای غنی از الکترون از واکنشگرهای با کمبود الکترون فعالیت بیش تری دارند. با توجه به نتیجه ها و همچنین بر اساس طیف الکترونی مخلوط واکنش ها، یک سیکل کاتالیستی برای اکسیم زدایی اکسیم ها پیشنهاد شد که در آن بر همکنش اکسیم با گونه  منگنز اکسو پورفیرین منجر به تولید حد واسط ایمینیوم و سپس فرآورده های کربونیلی می شود.