بررسی روش های سلول زدایی بافت مغز و کاربرد آن در مهندسی بافت

استفاده از بافت های سلول زدایی شده مورد توجه محققین مهندسی بافت و پزشکی بازساختی بوده است. ماتریکس خارج سلولی (Extracellular Matrix) محصول ترشح شده از سلول های یک بافت، با عملکرد حمایتی و تنظیمی برای سلول های درون آن بافت است. این ECM شامل: پروتیوگلیکان ها، گلیکوزآمینوگلیکان ها (Glycosaminoglycans, GAGs) و پروتئین های فیبری است. ترکیبات ECM در مورد هر بافت منحصر به نوع آن بافت است، به خصوص ECM بافت مغز که به دلیل ظرفیت محدود برای نوسازی سلول ها در دوران پیری و صدمات مغزی، قابل توجه بوده است. بافت مغز سلول زدایی شده می تواند ECM مورد نیاز برای رشد و بقای نورون ها را فراهم کند از این رو تکنیک های سلول زدایی در دسترس مبتنی بر روش های فیزیکی، شیمیایی و آنزیمی برای سلول زدایی بافت مغز و تهیه ECM موجود هستند. با توجه به شکنندگی بافت مغز، روش های سلول زدایی به سه روش دترجنت، دترجنت-آنزیم و فیزیکوشیمیایی-آنزیم دسته بندی شده اند. ما در این مقاله مروری به مقایسه و بررسی روش های سلول زدایی مغز جهت معرفی بهترین روش موجود پرداخته ایم.

بافت سلول زدایی شده مغز حاوی اجزاء گلیکوپروتئینی متنوعی می باشد که می تواند در تهیه داربست های مهندسی شده برای بقای سلول های عصبی و هم چنین تهیه ارگانویید های مغزی کاربرد داشته باشد. جهت سلول زدایی بافت مغز روش هایی که در آن ها حلال های شیمیایی ترایتون ایکس 100، تریپسین و DNase در کنار چرخه های ذوب و فریز و استفاده از سانتریفیوژ با دور کم به کار رفته اند بسیار موفق تر بوده اند.