بررسی حق بر محیط زیست سالم از منظر حقوق عمومی

آینده حیات بشری، به داشتن محیط زیست سالم و به دور از هر گونه آلودگی بستگی دارد و نابودی محیط زیست، مساوی است با نابودی بشریت. بنابراین هر گونه تخریب و آلودگی محیط زیست مطرود بوده و حفاظت از آن وظیفه عمومی است. در این راستا، کشورهای گوناگون در نظام های حقوقی خود برای حفاظت از محیط زیستی که به دلایلی همچون افزایش روز افزون جمعیت شهرها و نیاز به سکونت، پسماندهای شهری و صنعتی، تخریب منابع طبیعی و درختان جنگلی، آلودگی آب و هوا در شهرهای بزگ، روز به روز در معرض تخریب و آلودگی قرار دارد، با تصویب قوانینی سازمان ها، نهادها و موسساتی را به امر حفاظت از آن اختصاص داده که در سطح قوای سه گانه وظایف و اختیاراتی را بر عهده دارند. از طرف دیگر از آنجا که حق بر داشتن محیط زیست سالم، مصداقی از مصادیق حقوق شهروندی که با توسعه پایدار در ارتباط کامل است، لذا قوانین تصویبی باید در ارتباط حداقلی با اصول توسعه پایدار باشند.  روش پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی وبااستفاده ازمنابع کتابخانه ای ازجمله مقالات،کتب ومطالب نوشتاری درموضوع مورد بحث،صورت گرفته است. نتیجه تحقیق حاضر نشان دادکه قوانین متعددی در راستای حفاظت از محیط زیست تصویب شده است لکن به یک اندازه در ارتباط مانوسی و مطابقتی با مبانی و اصول اساسی توسعه پایدار زیست محیطی نبوده، بدین ترتیب که برخی از مبانی و اصول در سطح استاندارد مورد توجه قانوگذار اساسی و عادی قرار گرفته است و برخی از اصول بدان ها اشاره ای نشده است و برخی دیگر به شکل ضمنی نیز مطمع نظر قانونگذار قرار گرفته است.