نقش واسطه ای خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی در رابطه عزت نفس با شادکامی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی در رابطه عزت نفس با شادکامی در قالب یک مدل علی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی پردیس های دانشگاه فرهنگیان فارس بود (4803 نفر) که در نیمسال اول سال تحصیلی 98-97 مشغول به تحصیل بودند و از بین آن ها تعداد 358 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند و چهار مقیاس معتبر شامل: مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت، مقیاس خودکارآمدی شرر، مقیاس خودتنظیمی تحصیلی ماگنو و مقیاس شادکامی آکسفورد، جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. روایی و پایایی همه ابزارهای مورد استفاده در پژوهش توسط پژوهشگر، بررسی و تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های این پژوهش، برازش مناسبی دارد و عزت نفس (03/0p <)، خودکارآمدی (01/0p <) و خودتنظیمی تحصیلی (001/0p <) به صورت مستقیم شادکامی را پیش بینی نمودند؛ همچنین عزت نفس با واسطه ی خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی، شادکامی را به صورت غیرمستقیم و قوی تر از مسیر مستقیم، پیش بینی نمود (03/0P=). در این میان مسیر مستقیم عزت نفس به خودکارآمدی (001/0p <) و عزت نفس به خودتنظیمی تحصیلی (001/0p <) نیز معنادار بود. این نتایج نشان دهنده آن است که نه تنها عزت نفس پیش بینی کننده شادکامی است، بلکه می تواند از طریق خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی به میزان بیشتری شادکامی را پیش بینی نماید؛ بنابراین رابطه عزت نفس به واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی با شادکامی معنادار است.