بررسی تاثیر نبولایزر هپارین در پیشگیری از آسیب های ریوی ناشی از تهویه مکانیکی

بیمارانی که بیشتر از 48 ساعت تحت تهویه مکانیکی قرار می گیرند در معرض آسیب های ریوی ناشی از تهویه مکانیکی قرار دارند. معتقدند که میزان بسیار بالایی از آسیبهای ناشی از تهویه مکانیکی زمینه التهابی دارد.اثرات ضد التهابی هپارین در مطالعات متعدد انسانی و حیوانی نشان داده شده است.هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات نبولایزر هپارین در پیشگیری از آسیب های ریوی ناشی از تهویه مکانیکی می باشد.

60 بیمار بالغ که بیشتر از 48 ساعت نیاز به تهویه مکانیکی داشتند، در این مطالعه ی آینده نگر غیر تصادفی کنترل شده وارد شدند.بیماران به مدت 5 روز نبولایزر هپارین با دوز10000 واحد هر 6ساعت ، دریافت کردند.گروه کنترل ، طبق روش درمانی روتین مرکز، نبولایزر بودزوناید دریافت کردند.درطول این مطالعه تغییرات فشار اکسیژن به درصد اکسیژن(PaO2/FiO2) و شاخصrapid shallow breathing(RSBI) به عنوان هدف اولیه مورد بررسی قرار گرفتند.

میانگین روزانه PaO2/FiO2 از نظر آماری تفاوت قبل توجهی بین دو گروه نداشت(6/11±187 و 6/11±171 ،35/0 =P) .همچنین شاخص RSBI نیز تفاوت خاصی بین دو گروه نداشت(58/0 =P). تجویز هپارین، باعث افزایش تعداد روز های بدون تهویه مکانیکی بین بیماران زنده شد اما از لحاظ آماری معنی دار نبود(6/10±7/7 و 8± 1/5 ، 95 درصد فاصله اطمینان – 5/7-2/2 ، 28/0 =P). موفقیت در جدا کردن بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی در گروه نبولایزر هپارین بالاتر بود(42/0 =P).هیچ گونه عارضه جانبی جدی از نبولایزر هپارین مشاهده نشد.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که تاثیرات کلی و مثبت نبولایزر هپارین حداقل قابل مقایسه با یک کورتیکوسترویید قوی مثل بودزوناید است.هپارین می تواند به عنوان یک داروی موثر و ایمن برای پیشگیری ازآسیب های ریوی ناشی از تهویه مکانیکیمورد توجه قرار گیرد.