گزارش یک مورد اختلال تبدیلی پس از زایمان طبیعی تحت بیدردی اپیدورال

اختلال تبدیلی یا اختلال عملکردی عصبی یک تشخیص نهایی است که پس از رد کردن سایر تشخیصهای افتراقی، و در بیمارانی که علایم آنها با یافته های بالینی کاملا" توجیه پذیر نمیباشد، حاصل میشود.این اختلال با علایم گوناگونی میتواند نمود پیدا کند که شایعترین آنها بصورت اختلال در تکلم، اختلالات حسی و حرکتی، عدم تعادل، تشنج کاذب، دیستونی و میوکلونوس میباشند.اختلال تبدیلی تقریبا" همواره با یک محرک روانی آغاز میشود و در واقع این اختلال راه مقابله ی بدن با تنشهای روانی از طریق تبدیل آنها به علایم فیزیکی(اغلب بصورت علایم عصبی) میباشد.زایمان از یک سو بعنوان یک عامل بزرگ تحریک روانی و احساسی به شمار می آید و lمادر رامستعد به این اختلال می نماید و از طرفی علایم عصبی ناشی از روش های بیدردی و بیهوشی(رژیونال، نوراگزیال و عمومی)میتواند این تشخیص و نهایتا درمان صحیح را چالش برانگیز نماید.

خانم33 ساله ای تحت بیدردی اپیدورال موفق تولد یک نوزاد دختر کاملا سالم از طریق زایمان طبیعی میشود. بمحض ورود به ریکاوری، کادر درمانی متوجه ناتوانی بیمار در تکلم و فلج اندامها با وجود هوشیاری کامل و درک کامل نسبت به اطراف میشوند.جالب اینکه مادر اصلا نگران نبوده ومتوجه صحبتهای اطرافیان میشد و با تکانهای سرپاسخ میداد.با گذشت 2 ساعت علایم مادر کاملا" بهبود یافت و پس از مشاوره با همکاران مغزواعصاب و روانپزشک در نهایت با تشخیص اختلال تبدیلی تحت درمان قرار گرفت.

اختلال تبدیلی یک تشخیص نهایی پس از بررسی و ردکردن سایر تشخیصهای افتراقی بوده و در بیمارانی که علایم بالینی شان متناسب با یافته های ما نیست، خصوصا" در خانم های جوان و طی موقعیت پر تنش زایمان، میبایست به آن فکر کنیم. بنظر میرسد در بین متخصصین بیهوشی، همکارانی که در زمینه ی زنان و زایمان فعال هستند بیشترین برخورد را با این گونه بیماران در بازه زمانی حوالی زایمان داشته باشند.