کاربرد بیشینه انتروپی در پیش بینی رویشگاه های بالقوه سرخدار (Taxus baccata L.) در ذخیره گاه زیست کره ارسباران

گونه سرخدار (Taxus baccata L.) از گونه های در معرض خطر انقراض است. دامنه انتشار این گونه دیرزیست کاهش یافته و حفاظت رویشگاه های آن حایز اهمیت است. در پژوهش حاضر، مطلوبیت رویشگاه سرخدار در ذخیره گاه زیست کره ارسباران به عنوان یکی از رویشگاه های این گونه بررسی شد. بدین منظور مدل سازی مطلوبیت رویشگاه سرخدار با استفاده از روش بیشینه انتروپی ((MaxEnt)Maximum Entropy) و بر مبنای نقاط حضور (74 نقطه) انجام شد. عامل های درصد شیب، جهت جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا، واحدهای اراضی خاک، متوسط دما و متوسط بارندگی سالانه، طبقه بندی اقلیمی و کاربری فعلی زمین به عنوان متغیرهای مستقل در مدل سازی استفاده شدند. نتایج نشان داد سرخدار بیشتر تمایل به رویش در رویشگاه هایی در محدوده ارتفاعی 900 تا 1700 متر از سطح دریا، شیب 25 تا 60 درصد، دامنه های شمالی، محدوده بارندگی 360 تا 480 میلی متر، متوسط دمای 8 تا 13 درجه سانتی گراد، اقلیم مدیترانه ای و مناطق جنگلی با تاج پوشش بیش از 50 درصد دارد. براساس نتایج مدل سازی 48/1 درصد از وسعت ذخیره گاه زیست کره ارسباران (1265 هکتار)، رویشگاه مطلوبی برای سرخدار است. این مناطق بیشتر در محدوده مناطق جنگلی تازه کند، کلاله، آینالو، نقدی و بالاسنگ قرار دارند. مقدار زیاد سطح زیرمنحنی (996/0) نشان دهنده قابلیت عالی مدل در تفکیک پیش بینی رویشگاه های مطلوب و نامطلوب از یکدیگر است. با استفاده از نتایج این تحقیق می توان مناطق مستعد حضور سرخدار را مشخص کرده و در آینده برای احیای رویشگاه های آن در ارسباران اقدام کرد.