رابطه ی خودکارآمدی پژوهشی و بهره وری پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی پژوهشی با بهره وری پژوهشی در بین اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است.

پژوهش حاضر به روش پیمایشی تحلیلی با رویکرد همبستگی انجام شده است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است که از بین ایشان 181 نفر به روش تصادفی در دسترس به عنوان نمونه جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از توزیع دو پرسش نامه ی خودکارآمدی پژوهشی فیلیپس و راسل و پرسش نامه ی محقق ساخته ی بهره وری پژوهشی بین اعضای جامعه ی پژوهش پس از تایید روایی و پایایی گردآوری گردید. نمره ی پایایی پرسش نامه ی خودکارآمدی پژوهشی، 83/0 و بهره وری پژوهشی 81/0 با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شد.. داده های حاصل پس از ورود در نرم افزار SPSS21 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسن و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

خودکارآمدی پژوهشی با میانگین 56/227 در سطح مطلوب و بهره وری پژوهشی با میانگین 47/61 در سطح متوسط قرار دارند.از بین مولفه های خودکارآمدی پژوهشی مهارت های نوشتن با میانگین 73/63 بیشترین و مهارت های رایانه ای و کمی با 08/44 کمترین میانگین را داشتند. میانگین مهارت های پژوهش عملیاتی 88/59 و طراحی پژوهش 87/59 می باشد.

نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی پژوهشی و مولفه های آن با بهره وری پژوهشی رابطه ی معنادار مثبت وجود دارد و بیشترین همبستگی مربوط به مولفه ی مهارت های طراحی پژوهش است (r= 0.872). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه های مهارت های طراحی پژوهش و مهارت های رایانه ای و کمی پیش بینی کننده ی بهره وری پژوهشی هستند.