ارائه الگوی آموزش الکترونیک برای دانشگاه های علوم پزشکی با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد

هم زمان با تغییرات سریع فنون، مهارت ها و ظهور پدیده های نوین در فناوری اطلاعات و ارتباطات، آموزش الکترونیک به عنوان یک ابزار کسب دانش، به سرعت در حال گسترش، توسعه و تحول است. از طرفی بحران های بیولوژیکی و زیست محیطی که آموزش حضوری را با تهدید جدی مواجه می نمایند آموزش الکترونیک نه تنها به عنوان یک راه کار خروج از چالش موجود، بلکه یک فرصت ایده آل برای تحول در سیستم آموزش سنتی دانشگاه محسوب می شود. لذا این پژوهش به دنبال شناسایی و تبیین ابعاد آموزش الکترونیک در قالب الگویی نظام مند برای دانشگاه های علوم پزشکی ایران می باشد.

مواد و روش ها: 

این مطالعه با رویکرد کیفی در سال 1398 انجام شد. نمونه گیری هدفمند، از نوع گلوله برفی بود. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 30 نفر از اعضای هییت علمی و خبرگان آموزش الکترونیک دانشگاه های علوم پزشکی و آموزش عالی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از روش کدگذاری استراوس و کوربین (1998) در طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتبار بخشی داده ها با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا انجام گرفت.

یافته ها: 

از تجزیه و تحلیل داده ها 4 بعد شامل دانشگاهی، مناطق آمایشی، ملی- کلان و منطقه ای - بین المللی و 22 مولفه از 222 شاخص انتزاع گردید.

نتیجه گیری: 

الگوی مستخرج به عنوان یک الگوی جامع و با در نظر داشتن شرایط دانشگاه های علوم پزشکی طراحی و تبیین گردید. نتایج مطالعه حاضر در جهت تحقق اهداف و برنامه های طرح تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی می تواند به عنوان نقشه راهی در اجرای موفقیت آمیز آموزش الکترونیک در کشور گام های موثری برداشته شود.