بررسی اثرات پیشگیری کننده تجویز مزمن پروژسترون توام با ورزش اجباری بر پاسخ های الکتروفیزیولوژیک عصب سیاتیک و میزان سرمی فاکتور التهابی TNF-α در درد نوروپاتیک ناشی از فشردگی مزمن عصب در موش صحرایی

درد نوروپاتیک فاقد درمان قطعی است و بیمار از نظر شخصیتی، اجتماعی و اقتصادی به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. با توجه به آن که انجام ورزش و تجویز پروژسترون هر یک به تنهایی در بهبود درد نوروپاتیک موثرند و بخشی از اتیولوژی درد نوروپاتیک نیز به ایجاد TNF-α نسبت داده شده است، در این مطالعه، اثرات پیش گیری کننده عوامل مذکور بر پاسخ های الکتروفیزیولوژیک عصب سیاتیک و میزان سرمی TNF-α در موش صحرایی در مدل آسیب ناشی از فشردگی مزمن Constriction injury, CCI) Chronic)  مورد بررسی قرار گرفت.بعد از هر گروهی در پایین، ویرگول قرار داده شود.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه از 50 سر رت نر نژاد ویستار در 5 گروه استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل: 1- Sham  2- CCI+Vehicle  3-  CCI+Vehicle+Exercsie 4-  CCI+Progestrone5- CCI+Progestrone+Exercise بودند. ابتدا درد نوروپاتیک با روش CCI ایجاد شد. در گروه 5، تزریق پروژسترون  با دوز 6 میلی گرم/کیلوگرم یا حامل آن (VEH) از روز پس از عمل جراحی شروع شد و تا روز 12 ادامه یافت و در گروه های 3 و 5 سه هفته ورزش انجام شد. در روز 13 پس از عمل جراحی، تست های الکتروفیزیولوژیک شامل اندازه گیری سرعت هدایت اعصاب حسی سورال و حرکتی تیبیال و خونگیری انجام گرفت.

یافته ها:

 نتایج نشان داد تجویز توام 12 روز پروژسترون (6 میلی گرم/ کیلوگرم) و استفاده از ورزش اجباری به مدت 3 هفته قبل از تثبیت نوروپاتی در گروه مربوطه در مقایسه با گروه CCI و در مقایسه با گروه های ورزش به تنهایی و پروژسترون به تنهایی به طور معنی داری از افزایش TNF-α و بروز اختلالات الکتروفیزیولوژیک شامل کاهش سرعت هدایت اعصاب حسی سورال و حرکتی تیبیال پیشگیری نمود.

نتیجه گیری: 

نتایج نشان داد، که تجویز توام پروژسترون و ورزش اجباری در زمانی که نوروپاتی در حال توسعه است می تواند از ایجاد و افزایش TNF-α جلوگیری نماید و هم چنین اثرات تجویز توام پروژسترون و ورزش اجباری در پیشگیری از توسعه ی اختلالات الکتروفیزیولوژیک ممکن است افزایشی باشد.