تعیین عوامل پیش بینی کننده کم کاری تیروئید دایم نوزادان

کم کاری تیرویید نوزادان از علل قابل پیشگیری ابتلا به عقب افتادگی ذهنی می باشد که در ایران از شیوع بالایی برخوردار می باشد. با توجه به بالا بودن موارد گذرا در ایران و این که اکثر این موارد پس از حداکثر 6-4 ماه بهبود می یابند، تعیین عوامل موثر در افتراق زودتر موارد دایم از گذرا حایز اهمیت است.

در قالب مطالعه کوهورت گذشته نگر، داده های کلیه نوزادان زنده متولد شده از 15 استان منتخب در سال 1390 که در لیست ملی مراکز غربالگری کم کاری تیرویید نوزادان ثبت شده اند، وارد مطالعه شدند. داده های این مطالعه، داده های تجمعی هستند که بصورت معمول در قالب برنامه کشوری غربالگری کم کاری تیرویید نوزادان جمع آوری شده اند.

کم کاری مادرزادی دایم در 598 نوزاد (57/1 درصد) و کم کاری مادرزادی گذرا در 449 نوزاد (42/9 درصد) تشخیص داده شد. بر اساس نتایج آنالیز منحنی راک، مقادیر TSH سرمی بیش از20 میکرویونیت در لیتر، با حساسیت 75/2 درصد و ویژگی 82 درصد پیشگویی کننده موارد دایم بود. مقادیر تیروکسین سرم کمتر از 8/2 میکروگرم بر دسی لیتر نیز با حساسیت 72/1 درصد و ویژگی 64 درصد، پیشگویی کننده موارد دایم بود. به ترتیب اهمیت، TSH آزمون تایید وریدی ≥20 میکرویونیت در لیتر، T4 آزمون تایید وریدی ≤8/2 میکروگرم بر دسی لیتر، خویشاوندی والدین و تاریخچه خانوادگی ریسک کم کاری دایم تیرویید را می افزودند.

TT4  و TSH آزمون تایید تشخیص وریدی و خویشاوندی والدین مهم ترین عوامل پیشگویی کننده موارد دایم هستند، اگر چه امکان تشخیص زودرس قطعی موارد دایم و گذرا میسر نمی باشد ولی شاید با انجام مطالعات بزرگ تر و مدل سازی های پیشرفته بتوان با حساسیت و اختصاصیت بیشتری امکان تشخیص زودتر موارد گذرا و قطع درمان طولانی مدت آن ها را میسر نمود و از استرس و نگرانی خانواده ها و بار مالی تحمیل شده بر فرد و جامعه کاست.