نقش پیش بینی کنندگی سطح فعالیت بدنی بر میزان اضطراب کادر درمانی در دوران پیک کرونا

هدف از پژوهش حاضر نقش پیش بینی کنندگی سطح فعالیت بدنی بر میزان اضطراب کادر درمانی در دوران اوج کرونا بود. روش پژوهشی حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کادر درمانی بیمارستان خاتم الانبیاء شهرستان میانه (استان آذربایجان شرقی) تشکیل داند که از این بین تعداد 130 نفر به عنوان نمونه آماری به روش دردسترس انتخاب شدند. به دلیل رعایت اصول بهداشتی، پرسش نامه های پژوهش به صورت الکترونیکی در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. پس از جمع آوری داده ها، برای تعیین میزان همبستگی از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج به دست آمده همبستگی مثبت و معنا دار بین فعالیت بدنی و اضطراب و توانایی پیش بینی میزان اضطراب افراد براساس سطح فعالیت بدنی آنها را نشان داد. پس می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت بدنی و ورزش منظم از طریق مکانیسم های فیزیولوژیکی، هورمونی و شناختی ممکن است میزان اضطراب در افراد را کاهش داده و باعث افزایش سلامت روانی و جسمانی آنها شود.