ارزیابی پایداری سیستمهای کشاورزی با استفاده از رهیافت برنامه ریزی توافقی: منطقه کوهدشت لرستان

یکی از جنبه های مهم توسعهی پایدار، کشاورزی پایدار بوده که نه تنها نیازهای آتی مربوط به افزایش تولید، بلکه کیفیت محیطزیست، آب و خاک را نیز حفظ میکند. از اینرو، در این مطالعه پایداری زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی سیستمهای کشاورزی در منطقه کوهدشتت بتا استتفاده از متد برنامه ریزی توافقی مورد ارزیابی قرار گرفته است. اطالعات مورد نیاز از 252 کشاورز نمونه در سا زراعی 69-5965 جمعآوری شد. نتایج نشان داد کته بر اساس دیدگاه زیستمحیطی و در مقادیر حداقل و حداکثر وزن انحرافات (5 =π و 511 =π)به ترتیب سیستمهای گندم با عملکترد بتای 4 تتن و چغندر قند با عملکرد بای 91 تن در هکتار، با ترین سطح پایداری را در منطقه دارا میباشند. اما سیستم کشاورزی چغندرقندبا عملکرد زیر 91 تتن در هکتار، براساس تمامی مقادیر π ،ناپایدارترین سیستم منطقه است. همچنین استفاده بیش از حد از آب زیرزمینی جهت آبیاری کشاورزی و مصرف بیرویه کودها و سموم شیمیایی موجب ناپایداری بیشتر کشاورزی در برخی از مناطق شده است. همچنین نتتایج نشتان داد کته در 5 =π ،دهستتان کوهنتانی و طرهان شرقی به ترتیب پایدارترین و ناپایدارین مناطق هستند. عدم پایداری سیستمهای کشاورزی دهستان طرهان شرقی، ناشی از عملکترد اقتصتادی ضعیف در برخی مناطق روستایی دهستان است. با این حا ، در سطح بای حساسیت نسبت به انحراف از سطح ایدهآ ، دهستان بلوران و طرهان غربی، ناپایدارترین دهستانها و کوهدشت شمالی و جنوبی، گلگل، دربگنبد و زیر تنگ، پایدارترین دهستانهای منطقه هستند. بنابراین از نتایج این مطالعته، استنباط میشود که در زمینه پایداری کشاورزی تفاوتهای منطقهای در کوهدشت وجود دارد، در نتیجه توصیه متی شتود کته سیاستت هتای کشتاورزی منطقه ای موثر بر اساس تحقیقات محلی تدوین شوند.