ارتباط بین طول تومور با میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان مری

مقدمه:

سرطان مری، از شایع ترین سرطان ها در ایران می باشد که با بقای پایین بیماران بعد از تشخیص همراه است و تا کنون عوامل مختلفی در تعیین میزان بقای این بیماران مطرح شده اند. این مطالعه، با هدف تعیین ارتباط بین طول تومور با میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان مری انجام شد.

در یک مطالعه ی مقطعی، پرونده ی 130 بیمار مبتلا به سرطان مری که در سال های 97-1388 در بیمارستان های الزهرا (س) و سید الشهدا (ع) اصفهان تحت عمل جراحی برداشتن مری قرار گرفته اند، تحت بررسی قرار گرفت و تاثیر ویژگی های دموگرافیک و مشخصات تومور در میزان بقای بیماران بررسی گردید.

از 130 بیمار مبتلا به سرطان مری، 81 نفر (3/62 درصد) زنده و 49 نفر (7/37 درصد) فوت کرده بودند. میانگین زمان بقای بیماران 67/2 ± 37/45 ماه بود. میانگین زمان بقای بیماران بر حسب جنس، نوع تومور، گرید بیماری، طول تومور، محل تومور و گرید پاتولوژیک تومور تفاوت معنی داری داشت.

طول تومور یک عامل تاثیرگذار در بقای بیماران مبتلا به سرطان مری می باشد، اما با توجه به تاثیر معنی دار عوامل دیگری همچون جنس، نوع تومور، شدت پیشرفت بیماری، تعداد گره های لنفی درگیر و طبقه ی پاتولوژیک تومور، لازم است نسبت به ارایه ی مدلی برای تعیین نقش عوامل خطر پیش گفته در بقا اقدام نمود.<