بررسی ارتباط سلامت معنوی با دیسترس اخلاقی پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی همدان

تجربه‌ای نامطلوب، تحت عنوان «دیسترس اخلاقی»، از مسایل عمده‌ای است که پرستاران هنگام تصمیم‌گیری اخلاقی با آن روبه‌رو هستند. بعد معنوی، از ابعاد اثرگذار بر دیسترس اخلاقی آنان است؛ لذا این مطالعه، با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی با دیسترس اخلاقی پرستاران شاغل در بخش اورژانس انجام گرفت. در این مطالعه‌ی توصیفی‌تحلیلی،140 پرستار شاغل در اورژانس مراکز آموزشی‌درمانی شهر همدان، به‌صورت سرشماری، شرکت داشتند. داده‌ها، ازطریق پرسش‌نامه‌ای سه‌قسمتی، شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسش‌نامه‌ی سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و پرسش‌نامه‌ی دیسترس اخلاقی کورلی جمع‌آوری شد. داده‌ها، پس از جمع‌آوری، با آزمون کای دو و ضریب هم‌بستگی پیرسون و ازطریق نرم‌افزار SPSS، نسخه‌ی 16، تجزیه و تحلیل شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 31/7 ±9/31 سال بود. نمره‌ی سلامت معنوی و دیسترس اخلاقی اکثر پرستاران، در حد متوسط بود. بین سلامت معنوی، با شدت دیسترس اخلاقی پرستاران، هم‌بستگی منفی و معنی‌دار مشاهده شد (200/0- =r ، 05/0 =p)؛ بدین معنی که هرچه نمره‌ی سلامت معنوی پرستاران بالاتر بود، دیسترس اخلاقی آن‌ها شدتی کمتر داشت. نتایج نشان می‌دهد سلامت معنوی، پارامتری موثر در کاهش دیسترس اخلاقی در پرستاران است؛ بنابراین، پیشنهاد می‌شود در ارتقای سلامت پرستاران به بعد معنوی نیز، توجه شود.