مروری بر استحکام بخشی سنگ با استفاده از فناوری نانو

استحکام بخشی، ازجمله مهم ترین مراحل حفاظت از آثار تاریخی به ویژه سنگ و آثار سنگی ساختمانی محسوب می شود. این واژه به معنای افزایش مقاومت درونی اثر در مقابل اضمحلال فعلی و مصون سازی در برابر مخاطرات آتی است و با استفاده از مواد و روش های گوناگونی انجام می گیرد. مواد مختلفی که به این منظور تولید و استفاده می شود شامل مواد آلی، معدنی، کامپوزیت، مواد پایه زیستی و نانو ذرات هستند که هرکدام برای ویژگی به خصوصی از اثر تجویز می گردد. هدف از این پژوهش، مروری بر کاربرد فناوری مواد نانو ساختار در استحکام بخشی آثار سنگی است که در چند سال اخیر پس از تولید درزمینه علم حفاظت، پیشرفت چشمگیری کرده و مشکلات مختلفی را درزمینه ی جلوگیری از نابودی آثار تاریخی حل نموده اند. این تحقیق استحکام بخشی با نانو مواد را موردمطالعه قرار داده و نتایج حاصله را در مورد نحوه تاثیر روش های اعمال و عمق نفوذ نانو مواد سنجیده تا بتوان از میان این روش ها استدلالی جامع در مورد استحکام بخشی با نانو ذرات کسب کرد.