سنجش میزان رضایت مندی کاربران از کیفیت عملکردی فضای آموزشی با تاکید بر ارتقاء بهره وری مراکز آموزشی دانشگاهی، مورد مطالعاتی: دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

کیفیت محیط، یکی از پارامترهای موثر بر بهره وری دانشگاه ها است و سنجش میزان رضایت مندی دانشجویان از کیفیت فضای آموزشی، معیاری کلیدی در سنجش کیفیت محیط، می باشد. در پژوهش حاضر، با به کارگیری روش ارزیابی پس از بهره برداری، به عنوان یکی از روش های معتبر در ارزیابی فضاهای مصنوع، به بررسی این عوامل، در میان دانشجویان مشغول به تحصیل دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، به عنوان بزرگ ترین و جامع ترین مرکز آموزش معماری منطقه، پرداخته شده است. این پژوهش، با هدف ارتقا بهره وری فضاهای آموزشی، به شناسایی راهکارهای افزایش میزان رضایت مندی کاربران از کالبد معماری، و ارتقا کیفیت محیط آموزشی، پرداخته است. مطالعه، در قالب یک تحقیق کاربردی، در دو فاز مطالعه کیفی و کمی، با بهره گیری از اسناد و منابع کتابخانه های و میدانی صورت گرفته است. نتایج تحلیلی در نرم افزار SPSS نشان داد، کیفیت محیطی، معلول مجموعه عواملی است که جهت ارتقاء سطح آن، که به واسطه افزایش میزان رضایت مندی دانشجویان از فضای آموزشی و بهبود بهره وری، تامین می شود، توجه به همه این مجموعه عوامل الزامی است. نتایج حاصل، مبین آن است که نمود نمادها و ارزش های فرهنگی و القای حس مکان، در مرحله نخست توجهات دانشجویان مشغول تحصیل در این دانشکده بوده است و چگونگی مکان یابی سایت مجموعه و گستردگی امکان بهره گیری از امکانات زیرساختی شهری در سطح کلان شهر بر مطلوبیت فضا از دیدگاه کاربران تاثیر مستقیم و مثبت داشته است.