واکاوی تاثیرگذاری عناصر کالبدی مسکن روستایی غرب گیلان در راندمان عملکردی با استفاده از روش نحو فضا

معماری اقلیم معتدل و مرطوب ایران دارای ویژگی هایی است که در طی سالیان طولانی و با تاثیر از عوامل محیطی به شکل منحصر به فرد خود تکامل یافته است. ویژگی هایی که موجب استفاده از الگوهایی خاص در معماری، خصوصا معماری مسکونی آن شده است. خانه های روستایی شمال ایران با تاثیر از عوامل محیطی مانند: جغرافیا، اقلیم، اقتصاد، فرهنگ و شرایط اجتماعی به شکل منحصربه فرد زاده شده است. معماری این منطقه پاسخ به نیازهای رفتاری و اقلیمی مردم آن سرزمین با تکیه بر امکانات منطقه ای و طبیعی ساخت، به شمار می آید. مورد مطالعه این پژوهش، خانه های روستایی غرب گیلان بوده که در چهار تقسیم بندی جغرافیایی، جلگه ساحلی، جلگه، کوهپایه و کوهستان بررسی و مطالعه شده است. روش پژوهش مورداستفاده، توصیفی تحلیلی و ارایه نتایج با استفاده از تجزیه تحلیل داده های آماری مستخرج از نرم افزار انجام شده است. به همین منظور، نمونه ها به صورت غیر تصادفی با توجه به روش هدفمند و ملاحظات انتخاب شده و با استفاده از تکنیک نحو فضا و نرم افزار«ای گراف» مولفه های راندمان عملکردی در کالبد خانه های روستایی موردبررسی قرارگرفته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که الگوی مسکن روستایی گیلان، دارای ساختار یک لایه و از عمق کمی برخوردار است. بیش ترین ارتباط بین خانه و فضای بیرون از طریق ایوان انجام شده و دسترسی به سایر فضاها نیز از طریق ایوان و سپس تلار انجام می شود. ایوان کم عمق و هم پیوند ترین عنصر فضایی است که وظیفه ارتباطی بین فضای بیرونی و سایر فضاها را داشته و تلار در مرتبه بعدی قرار می گیرد. ایوان و تلار باعث افزایش درجه هم پیوندی و پیوند بهتر میان فضای حیاط و سایر فضاهای داخلی می شود، که در مجموع  ارتقای عملکرد بین فضاها را در پی خواهد داشت.