رتبه بندی مناطق مسکونی شهری در برابر مخاطرات زمین لرزه با استفاده از روش های آنتروپی شانون و تاپسیس (مطالعه موردی: شهر آمل)

در این پژوهش، از روش های آنتروپی شانون و تاپسیس برای رتبه بندی مناطق مسکونی شهری در برابر خطر زمین لرزه استفاده شد. بدین منظور، به صورت موردی در 27 ناحیه از شهرستان آمل در استان مازندران، هشت متغیر شامل انرژی آزادشده زمین لرزه های 20 سال اخیر برحسب تن TNT به ازای هر ناحیه، کیفیت ابنیه و ساختمان ها، تراکم مسکونی، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیت، نفوذ پذیری شبکه معابر، فضای باز شهری و عمق آب زیرزمینی بررسی شد. این متغیرها با استفاده از روش های آنتروپی شانون و مدل تصمیم گیری چندشاخصه تاپسیس، براساس نزدیکی به ایدیال آسیب پذیری رتبه بندی شدند. در محاسبه انرژی آزادشده زمین لرزه های 20 سال اخیر از داده های دقیق موسسه ژیوفیزیک دانشگاه تهران استفاده شد، اما این مقادیر به دلیل کوتاه بودن دوره زمانی الزاما گویای لرزه خیزی منطقه نبود و به همین علت وزن کمتری به این فاکتور اختصاص داده شد. در ادامه رتبه های به دست آمده از این تحلیل به نقشه شهر اضافه شده و ناحیه های شهری به بخش های دارای آسیب پذیری خیلی زیاد تا خیلی کم تقسیم شدند و نقشه پهنه بندی آسیب پذیری شهر تهیه شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ناحیه های مرکزی 24، 13، 18، 10 و 12 آسیب پذیری خیلی زیاد و ناحیه های 19، 17، 14و 16 آسیب پذیری زیادی در برابر زمین لرزه دارند. بر همین اساس، ناحیه های 15، 21، 2، 6، 22، 25، 11، 20، 27 و 4 آسیب پذیری متوسط، ناحیه های 26، 9، 23، 3، 1 و 5 آسیب پذیری کم و ناحیه های 8 و 7 آسیب پذیری خیلی کمی در برابر زلزله دارند.