نقش واسطه ای تصور از خدا در رابطه سبک های دلبستگی با رضایت از زندگی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای تصور از خدا در رابطه سبک های دلبستگی و رضایت از زندگی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی - هم بستگی و جامعه آماری، تمام دانش پژوهان مقطع کارشناسی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) بود که بر اساس جدول مورگان از بین آنان 267 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از سه پرسش نامه سبک دلبستگی هازان و شیور (AAI)، تصور از خدا گرینوی (RSI)، و رضایت از زندگی داینر (SWLS)، استفاده شد. اطلاعات به دست آمده از طریق مدل یابی معادلات ساختاری (SEM)، با استفاده از روش تحلیل مسیر با بهره گیری از مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986)، با نرم افزار ایموس نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های به دست آمده در فرضیه اول نشان داد تصور مثبت از خداوند رابطه سبک دلبستگی ایمن و رضایت از زندگی را میانجی گری می کند؛ در فرضیه دوم، تصور منفی از خدا رابطه سبک دلبستگی ناایمن و رضایت از زندگی را میانجی گری می کند؛ و در فرضیه سوم هنگامی که تصور مثبت و منفی از خدا به طور هم زمان در تحلیل مسیر وارد شدند. نتایج حاکی از تحلیل مسیر، بیانگر معناداری نقش واسطه ای تصور از خدا در رابطه با سبک های دلبستگی و رضایت از زندگی بود؛ به این صورت که سبک دلبستگی ایمن از مسیر تصور مثبت از خدا پیش بینی مثبتی برای رضایت از زندگی داشت و سبک دلبستگی ناایمن از مسیر تصور منفی از خدا، پیش بینی منفی برای رضایت از زندگی دارد. در هر سه مرحله، وزن های رگرسیونی معنادار بودند.