تحلیل عوامل موثر بر آسیب های اجتماعی در ساختار کالبدی محلات حاشیه نشین شهر یزد

آسیب های اجتماعی از مسایل مهم امروزی محسوب می شود که  به طور روز افزون در کشورهای مختلف افزایش می یابد. بسیاری اعتقاد دارند بی نظمی ها، ناهنجاری ها، بیکاری، اعتیاد، فقر، خودکشی و طلاق از جمله آسیب های اجتماعی اند که منشا آن ها عوامل فردی، روانی، محیطی و اجتماعی است. گسترش آسیب های اجتماعی و افزایش آسیب پذیری جوامع؛ هزینه های گزافی را به حاکمیت ها تحمیل کرده است. از این رو، سیاستگذاران، مجریان، مدیران، ذینفعان و همچنین محققان دغدغه دارند که این موضوع را در اولویت قرار داده و تلاش می کنند تا زمینه پیدایش و گسترش پدیده آسیب های اجتماعی را بررسی کنند و مانع از پیدایش و کاهش گسترش آنها شوند. بنابراین، این تحقیق درصدد است عوامل موثر بر آسیب های اجتماعی در مناطق حاشیه نشین شهر یزد را بررسی و  برای کاهش و کنترل این آسیب ها راهکارهای مناسبی ارایه کند. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که آمار و اطلاعات آن، با پیمایش به دست آمده است. جامعه آماری این پژوهش را خانوارهای ساکن در محلات کشتارگاه، امیرآباد، سجادیه، نصرآباد، کسنویه، مهدی آباد، فهادان، مریم آباد، چرخاب و سیدالشهدا تشکیل می دهند که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای با حجم 284 خانوار با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد بیکاری، پایین بودن سطح درآمدی خانواده (پدر و فرزند ذکور) و کیفیت مسکن مهمترین عوامل موثر بر شکل گیری آسیب های اجتماعی در محلات حاشیه نشین شهر یزد بوده اند. بر اساس نتایج میان مهاجرت و آسیب های اجتماعی رابطه معناداری وجود نداشته است و اعتماد و اطمینان به همسایه در مناطق حاشیه نشین موثرترین شاخص بر امنیت اجتماعی بوده است. به عبارتی در محلات مورد مطالعه به ازای یک واحد افزایش در متغیر اطمینان به همسایگان در محله، به مقدار 442/7 در میزان احساس امنیت تغییر ایجاد شده است.